متن ذیل، ترجمه قسمتی از پرسش و پاسخی که در کنگره آمریکا انجام گرفته است. اعضای کنگره آمریکا با حضور "سیمور هرش از تعدادی از ژنرال ها و درجه داران آمریکائی که بطور مستقیم در جنایات و شکنجه علیه مردم عراق شرکت داشته اند، سوال و جواب کرده است که البته همه این افراد هم اکنون آزاد و مشغول زندگی شخصی هستند. این در حالیست که جنایت و تجاوزات مشابه در عراق همچنان ادامه دارد و دهها هزار زندانی عراقی در کشور خود و در زندان های مخفی سایر کشورها، همچون مصر، اردن، کویت، قطر و اروپا و یا زندان های شناوری که بصورت کشتی در دریاهاست ادامه دارد. این مطلب غیر از سایت سیمور هرش در بسیاری از مطبوعات کشورهای عربی از جمله مجله «الاسبوع» چاپ قاهره و سایت البصره نیز منتشر شده است. که بخشی از متن این سوال و جواب ها را از مجله « الاسبوع» چاپ قاهره انجام گرفته است. 
سایت البصره 
ترجمه: احمد مزارعی¹

«وقایعی که در ابوغریب اتفاق افتاده»

سوال کننده: آیا مطمئن بودید از خویشان تروریست ها هستند؟ 
توماس روبیج: بله، از مرکز گزارش داشتیم و من موضوع را به اطلاع ژنرال استیون کاسبون رساندم. 

س: عکس العمل ژنرال چه بود؟
بورگس: از وی دستور رسید که کارتان را ادامه دهید. 

س: محتوای گزارش چه بود؟
بورگس: بچه ها را آنقدر شکنجه کنید که تروریست ها تسلیم شوند. 

س: اما 18 کودک زیر شکنجه بقتل رسیدند؟
بورگس: می دانم .

س: چند کودک بودند؟
بورگس: بیش از 60 کودک 

س: چگونه آنها را شکنجه می کردید؟
بورگس: عالیجناب ما آنها را مستقیما بازداشت نمی کردیم وقتی خانواده ها را می آوردیم، آنها بهمراه مادران خود بودند. 

س: پس چرا رای خود را تغییر داده و آنها را شکنجه کردید؟
بورگس: برای آنکه تروریست ها چند نفر از سربازان ما را ربوده بودند و این بهترین راه بود تا ما بتوانیم آنان را از حفره هایشان بدر آوریم.

س: با زنان چه کار کردید؟
بورگس: زنان بسیار خونسرد بودند و حاضر نبودند تحت هیچ شرایطی با ما همکاری کنند، وقتی از همکاری آنان ناامید شدیم، تصمیم گرفتیم تا به آنان تجاوز کنیم، زیرا باور داشتیم زنان عراقی با این کار به همکاری با ما تن خواهند داد. 

س: چه کسی این دستور را به شما صادر کرد؟
بورگس: پنتاگون در جریان امر قرار داشت. 

س: آیا این دستور از کاخ سفید صادر شده بود؟
بورگس: نمی دانم. 

س: چه کسی بطور شخصی برای شما این اوامر را صادر می کرد؟
بورگس: ژنرال کاسبون. او می گفت که دستور آمده و شما باید اجرا کنید. 

س: چگونه عمل تجاوز صورت می گرفت ؟
بورگس: عمل تجاوز با حضور دو افسر و چند سرباز انجام می شد.²

س: سوال برای آقای روبیج، رئیس بخش قوانین در نیروی زمینی: آیا از این امور آگاه بودید؟
توماس روبیج: بله گزارش در دست داشتم.

س: شما بعنوان یک شخصیت حقوقی و قانونی عکس العملتان چه بود؟
توماس روبیج: عالیجناب این مسئله حقوقی نبود، بلکه سیاسی بود. 

س: شما توافق کردید؟
توماس روبیج: به تعداد معدودی از زنان تجاوز کردیم و بنظرم جرم نیست، باید این کار را انجام می دادیم. 

س: آیا وسیله دیگری برای فشار بر زنان نداشتید؟
توماس روبیج: ژنرال بورگس به این سوال جواب می دهد. 

س: ژنرال بورگس، بفرمائید!
بورگس: چرا، ما آنها را به شیوه های مختلفی شکنجه کردیم، از جمله آنان را وادار کردیم که در آب بخوابند، 24 ساعته بر سر پا بیستند و موی سر آنها را تیغ زدیم که شاید حرف بزنند. اما آنها حاضر نبودند که هیچگونه با ما همکاری نمایند. 

س: آیا سربازان با شما همکاری می کردند؟
بورگس: بعضی از آنها کم سن و سال بوده و کمتر این چیزها را دیده بودند، لذا احساس نارضایتی می کردند. گردان 205 فقط عوامل را اجرا می کرد و نمی شد که همه چیز را به آنها بچسبانیم. افراد گردان های دیگر نیز اعمال مشابه ای انجام می دادند. 

س: چه کسی مستقیما، دستور شکنجه کودکان را صادر می کرد؟
توماس روبیج: دستور از طرف جانیس کاربینسکی، مسئول زندان ابوغریب صادر شد.
بورگس: بعضی از این شکنجه ها بعلت گزارشی بود که بدست ما می رسید. 

س: گزارشات چه می نوشتند؟
بورگس: در این گزارشات آمده بود که بعضی از اعضای بدن این کودکان قطع شده، بوسیله آلتی فلزی بسر آنها کوبیده شده و قسمت هایی از بدن آنها سوزانده شده است.³

س: چرا این اعمال را با کودکانی انجام می دادید که هیچ نمی دانستند؟
بورگس: باور دارم که بچه ها قربانی بودند ولی بخاطر زیر فشار قرار دادن مادران، برادران و خواهرانشان به اعتراف، بچه ها را شکنجه می کردیم. 

س: آیا بچه هایی را که جان می سپردند، چه کارشان می کردید، آیا آنها را به خانواده هایشان می دادید؟

بورگس: نه. آنان را در بیابان به خاک می سپردیم، اما مادرانشان اصرار می کردند که در جریان دفن بچه هایشان حاضر باشند، منظره وحشتاناکی بود. 

س: آیا بعد از قتل بچه ها شکنجه در حق خانواده هایشان متوقف می شد؟
بورگس: دستوری به شماره 123472، از طرف ارتش بدست ما رسید که هر کودکی که زیر شکنجه کشته شد، شکنجه را در مورد خانواده اش متوقف کنید. 

س: آیا این باعث شد که شما آن خانواده ها را آزاد کنید؟
بورگس: نه. ما می ترسیدیم که این اخبار به گوش مردم عراق برسد. 

سوال برای آقای روبیج: در گزارشات آمده که گردان 372 و 320 و تیپ 800 به اعمال بسیار وحشتناکی در حق جوانان عراقی دست زده اند. تفاصیل و جزئیات آنرا بیان کنید.
توماس روبیج: من به فرماندهان گفتم که با بعضی از این اعمال مخالفم. اما کسی به من گوش نداد. 

س: اعتراض خود را مستقیم به چه کسی بیان کردید؟
توماس روبیج: به آقای رامسفلد، وزیر دفاع بطور مستقیم و همچنین بوسیله نامه ای به خانم کاندالیزا رایس دلایل خود را بیان کرده و خواستم که وی گزارش را به اطلاع پرزیدنت بوش برساند. 

س: می توانم که علت اعتراضت را بپرسم؟
توماس روبیج: اعتراض من به هر گونه عمل ضد اخلاقی با بازداشت عراقی ها بود، بخصوص وقتی فهمیدم که ارتش تعدادی سربازان همجنسگرا را به عراق آورده تا با بازداشتی های جوان عراقی بعمل جنسی بپردازند. می دانستم که جوانان عراقی با شدت تمام مقاومت می کردند و احیانا عده ای از آنان به قتل می رسیدند. بویژه در مورد استفاده از سگ های آموزش دیده برعلیه جوانان بسیار مخالف بودند.

س: مگر سگ ها چه کار می کردند؟
توماس روبیج: گزارش هایی دارم و به دفتر وزیر دفاع هم فرستاده ام، ما سگ ها را آموزش می دادیم تا آلت تناسلی این جوانان را قطع کنند. جانیس کاربینسکی این موضوع را برایم گفت وبسیار احساس خوشحالی می کرد، گفتم این عمل زشتی است و لایق سرباز آمریکایی نیست. 

س: جانیس کاربینسکی چه گفت؟
توماس روبیج: آنان جوانان عراقی را مجبور می کردند که لخت و بدون هیچ پوششی بایستند و هر کدام از آنها مقاومت می کردند، در جا کشته می شدند. جوانان را مجبور می کردند که عریان بیاستند، میان پاهای آنان را باز می کردیم، دست های آنها را به میله های فلزی می بستیم، پس از آن یکباره سگ ها را بسوی آنان رها می کردیم تا آلت تناسلی آنان را قطع کنند. منظره وحشتناک و خونینی بود که احتمالا به مرگ آنها منجر می شد.

س: چند نفر از آنان به این شکل به قتل رسیدند؟
توماس روبیج: 300 نفر، پس از قطع آلت تناسلی شان، چند ساعتی زنده می ماندند و سپس جان می سپردند، با کمال تاسف باید بگویم که سربازان ما از این صحنه ها لذت می بردند، مسئله ای غیر اخلاقی بود.

س: شما که اعتراض داشتید چرا این اعمال را متوقف نکردید؟

توماس روبیج: من کوشیدم اما اوامر تازه ای رسید که این کار باید ادامه پیدا کند. 

س: آیا اینگونه اعمال را با زنان هم انجام دادید؟
بورگس: نه. با زنان نکردیم. 

س: اما من گزارشی دارم که سربازان از سگ ها برای لمس آلت تناسلی زنان استفاده می کرده و کارهای بدتری نیز انجام می داده اند. بسیاری از این زنان در اثر این اعمال دچار صدمات روحی و جسمی شده و جان سپرده اند.
بورگس: در این مورد من گزارشی ندارم. این متعلق به بخش های دیگر ارتش است. 

س: در مورد بستن آلت تناسلی جوانان عراقی به طناب های لاستیکی چه می گوئید؟
بورگس: ریوج به این سوال پاسخ می دهد.
توماس روبیج: ما با این وسیله جوانان عراقی را از هر طرف می بستیم از جمله آلت تناسلی آنها آنچنان که اگر کوچکترین حرکتی می کردند، دچار درد بسیار شدیدی می شدند. 

س: آیا به این عمل اعتراض داشتید؟
توماس روبیج: نه. بنظرم این کاری معمولی بود که بعد از مدتی متوقف خواهد شد. 

س: آیا کابل هایی که به برق وصل باشد به تن جوانان عراقی وصل می کردید؟
توماس روبیج: بر حسب معلوماتم آری. اما شخصا فقط 3مورد برق را در بدن آنها به جریان انداختم.

------------------------------------------------------

پی نوشت:

- تجاوز حضوری به زنان در مطبوعات عربی به این شکل آمده است: صحنه تجاوز به زنی 50 ساله که مورد تجاوز قرار می گرفته را در مطبوعات به چاپ رساندند. این زن که کاملا عریان بود و مقاومت می کرد سربازان می کوشیدند مقاومتش را در هم شکنند. ظرفی بزرگ پر از آب حاضر کرده آنگاه با زور سر وی را بدرون آب فرو می کردند و بقیه به نوبت با این انسان اسیر، عمل تجاوز حیوانی خود را انجام می دادند.

- در این مورد نیز در سایت "مفکره الاسم" شرح اعمال شکنجه در مورد کودکان چنین آمده است: "کودکان را در حضور پدران و مادرانشان مورد تجاوز جنسی قرار می دادند. این کودکان که غالبا زیر 9سال بودند، در اثر این اعمال ضد انسانی جان می دادند. تا حدود 17 بچه صغیر در زیر این شکنجه ها جان می سپارند زیرا عمل تجاوز همراه با انواع شکنجه ها بوده است". دو نمونه از دمکراسی و حقوق بشر آمریکایی.

                                                                    مرجع